Δευτέρα 24 Μαρτίου 2008

Η παραλία μας

Και ξαφνικά ανακαλύψαμε ότι το Αιγίνιο είναι παραλιακό χωριό και μάλιστα με τεράστια παραλία. Αλοίμονο, έπρεπε να έρθει στο δήμο μας ο κ. Κοντός για να αντιληφθούμε το μεγάλο μας πλεονέκτημα που αν το εκμεταλευτούμε θα γίνουμε όλοι πλούσιοι.
Σύμφωνα με έναν πρόχειρο υπολογισμό έχουμε πάνω από 14 χιλιόμετρα παραλίας.
Καταλαβαίνετε λοιπόν για τί μιλάμε! Χιλιάδες ξαπλώστρες και ομπρέλες και αντίστοιχοι λουόμενοι που θα κάνουν μπάνιο στα περίφημα λασπόλουτρα Αιγινίου!
Τουρίστες απ’ όλο τον κόσμο με διάφορα προβλήματα υγείας (Δήμαρχε κοίτα να παραγγείλουμε καμιά μελέτη που να λέει ότι τα λασπόλουτρα Αιγινίου κάνουν καλό στην υγεία…) θα συρρέουν στην παραλία του Αιγινίου για θεραπεία.

Τα χιλιόμετρα είναι πολλά και μπορούμε να χωρίσουμε και μια περιοχή ένα-δυο χιλιόμετρα για πάρκο γυμνιστών και άλλα τόσα για πάρκο γκέι.
Εκεί δίπλα θα στήσουμε και τις ταβέρνες με θεραπευτικά φαγητά. Έχουμε και μεγάλη εμπειρία λόγω εμποροπανήγυρης: Λουκάνικα, κεμπάπια, κοκορέτσια και άλλα ελαφριά φαγητά θα ολοκληρώνουν τη θεραπεία.
Πολύ κοντά στην παραλία έχουμε και έτοιμες εγκαταστάσεις για ήπιες αθλητικές δραστηριότητες σε μια πίστα 3 χιλιομέτρων όπου οι υπό θεραπεία πελάτες μας θα μπορούν να κάνουν ρόλερς, ποδήλατο μότο κρος κλπ. Σημειωτέον ότι εκεί θα φιλοξενούνται και αγώνες αναπήρων με καρότσια από το ΚΑΤ Αιγινίου που εγκαινιάστηκε (η ταμπέλα) πρόσφατα!
Κάτι ψιλοκσκουπίδια που έχει η περιοχή και θα μπορούσαν και αυτά να θεωρηθούν ιαματικού χαρακτήρα, τελικά θα διευθετηθούν με τη γνωστή στο δήμο Αιγινίου μέθοδο, «σκάβουμε μια τρύπα και τα θάβουμε να μη φαίνονται» ή με τη μέθοδο «τα ρίχνουμε στον Αλιάκμονα για να κάνουμε αρδευτικό φράγμα». Παστρικές δουλειές!
Έτσι λοιπόν αγαπητοί φίλοι θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε την παραλία μας με ήπιο τρόπο όπως επιτάσσει ο χαρακτήρας της περιοχής (ως οικολογικά ευαίσθητης και προστατευμένης) και κανείς δε θα μπορεί να μας πει κουβέντα.
Με αυτό τον τρόπο το Αιγίνιο θα λάβει παγκόσμια φήμη ως τόπος υγείας και θεραπείας και τα μεγαλύτερα νοσοκομεία του κόσμου θα έρθουν και θα στήσουν και αυτά ταμπέλες δίπλα στην ταμπέλα του ΚΑΤ Αιγινίου. Γιατί όπως ξέρετε, το είπε και ο δήμαρχος κ Κοντός, αλλά και ο υφυπουργός υγείας κ. Κωνσταντόπουλος, το Αιγίνιο είναι το σταυροδρόμι Ανατολής – Δύσης και Βορά –Νότου. Από πάνω μας ακριβώς περνάνε τα αεροπλάνα της γραμμής Στοκχόλμη -Καμπάλα και Λονδίνο – Ντουμπάι.
Έχουμε καθαρό αέρα, ωραίο κλίμα και όμορφα κορίτσια (που προς το παρόν μόλις μεγαλώσουν φεύγουν, αλλά αν γίνουν αυτά τα πράματα και θάματα θα μένουν). Όχι ο καθαρός αέρας και το κλίμα δε φεύγουν. Επίσης είμαστε φιλόξενοι και φιλότιμοι άνθρωποι και έτσι αν χρειαστεί δίνουμε και τζάμπα οικόπεδα για να ανεγερθούν κάθε είδους ταμπέλες, συγνώμη μονάδες ήθελα να πω.
Το μεγάλο ατού μας όμως που δεν το είπε ο κ Κοντός ούτε ο υψηλά ιστάμενος φίλος του κ Κωνσταντόπουλος, είναι τα κουνούπια. Δισεκατομμύρια θεραπευτικά κουνούπια στην υπηρεσία της ιατρικής και του πολίτη.
Πρώτα – πρώτα τα κουνούπια σε προφυλάσουν από τη μάστιγα της εποχής, τον καρκίνο του πνεύμονα. Διότι σύμφωνα με τους κατοίκους της περιοχής είναι τέτοιου μεγέθους που σου παίρνουν το τσιγάρο απ’ το στόμα και έτσι δε σου επιτρέπουν το κάπνισμα. Επιπλέον δε σε αφήνουν να σταθείς ακίνητος. Συνεχώς βρίσκεσαι υπό κίνηση γιατί αλλιώς την έβαψες, οπότε τι καλύτερη γυμναστική; Παν και τα καρδιαγγειακά προβλήματα και η παχυσαρκία που τόσα δεινά επιφέρουν στο μοναδικό «νοήμον» όν του πλανήτη.
Για να μη πούμε και για το εξαιρετικό αιμοποιητικό σύστημα των Αιγινιωτών: Λόγω της καθημερινής αφαίμαξης το αιμοποιητικό τους σύστημα δυνάμωσε και οι Αιγινιώτες έχουν πρώτης ποιότητας αίμα και μπορούν να δίνουν κάθε δύο μήνες αντί του εξαμήνου που δίνουν οι υπόλοιποι. Γι αυτό και ο αιμοδοτικός σύλλογος Αιγινίου είναι από τους πιο ονομαστούς και δραστήριους πανελληνίως με το πιο περιζήτητο αίμα…
Μετά από όλα αυτά πείσθηκα ότι πρέπει να βρώ να αγοράσω κανένα παραλιακό οικόπεδο. Μήπως πουλάει κανείς;

Σάββατο 8 Μαρτίου 2008

Παραφρονήσαμε;

Οδηγώ και παρατηρώ…
Στο Βενζινάδικο η βενζίνη 1,10 € το λίτρο. Η φθηνή.
Αποφασίζω να οδηγήσω οικονομικά. Πρέπει να το σκέφτομαι γιατί αλλιώς το πόδι βαραίνει περισσότερο.
Η οικονομική ταχύτητα είναι 90-100 χλμ/ώρα.
Μπαίνω στην Εθνική οδό. Το όριο ταχύτητας στα 130 χλμ/ώρα.
Πάω με 120. Είπαμε οικονομικά αλλά σήμερα όσο ποτέ άλλοτε ο χρόνος είναι χρήμα.
Βολίδες με προσπερνάνε τα αυτοκίνητα.
Μόνο τα φορτηγά προλαβαίνω κιαυτό γιατί φοβούνται τον έλεγχο της τροχαίας και το τσουχτερό πρόστιμο.
Τελικά παρόλη την αύξηση της βενζίνης, φαίνεται ότι ο χρόνος είναι πάλι πιο ακριβός.
Η παραφρονήσαμε εντελώς.

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2008

Φοβάμαι

Τριγυρνώ στο Αιγίνιο.
Περιδιαβαίνω τους λόφους, άσκοπα.
«Άσκοπα»;
Όχι. Το φχαριστιέμαι, μα και πικραίνομαι.
«Όπου και αν πάω το Αιγίνιο με πληγώνει», για να παραφράσουμε λίγο τον ποιητή.
Δες το δρομάκι για τον Αϊ Νικόλα. Ίσως η πιο όμορφη περιοχή του Αιγινίου.
Εκεί που συναντάς τις μυρωδιές της Άνοιξης των παιδικών σου χρόνων.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτή η πλούσια μυρωδιά, φορτωμένη με συναισθήματα, δε σβήνεται απ’ τη μνήμη…

Η ρεματιά γεμάτη σκουπίδια...
Κάποιος μπάζωσε ένα μεγάλο κομμάτι της...
Δέντρα κομμένα παντού...
Φοβάμαι ότι οι μυρωδιές θα χαθούν και τα συναισθήματα δεν θα ξανάρθουν να κάνουν την καρδιά να σκιρτήσει σαν τότε.

blog

Ανάσα!!!

Επιτέλους ένας τρόπος να εκτονωθεί κανείς.

Να γράψει.

Να πει όσα τον πικραίνουν, όσα τον πληγώνουν, όσα τον εκνευρίζουν αλλά και όσα τον ευφραίνουν, τον ικανοποιούν, τον κάνουν να χαίρεται.

Να ακουστεί το κλάμα και το γέλιο του.

Η λύπη και η χαρά του.

Οπως όμως όλοι ξέρουμε ένας Αιγινιώτης δεν έχει και πολλούς λόγους να είναι χαρούμενος.