Φοβάμαι

Τριγυρνώ στο Αιγίνιο.
Περιδιαβαίνω τους λόφους, άσκοπα.
«Άσκοπα»;
Όχι. Το φχαριστιέμαι, μα και πικραίνομαι.
«Όπου και αν πάω το Αιγίνιο με πληγώνει», για να παραφράσουμε λίγο τον ποιητή.
Δες το δρομάκι για τον Αϊ Νικόλα. Ίσως η πιο όμορφη περιοχή του Αιγινίου.
Εκεί που συναντάς τις μυρωδιές της Άνοιξης των παιδικών σου χρόνων.
Όσα χρόνια κι αν περάσουν, αυτή η πλούσια μυρωδιά, φορτωμένη με συναισθήματα, δε σβήνεται απ’ τη μνήμη…

Η ρεματιά γεμάτη σκουπίδια...
Κάποιος μπάζωσε ένα μεγάλο κομμάτι της...
Δέντρα κομμένα παντού...
Φοβάμαι ότι οι μυρωδιές θα χαθούν και τα συναισθήματα δεν θα ξανάρθουν να κάνουν την καρδιά να σκιρτήσει σαν τότε.

blog

Ανάσα!!!

Επιτέλους ένας τρόπος να εκτονωθεί κανείς.

Να γράψει.

Να πει όσα τον πικραίνουν, όσα τον πληγώνουν, όσα τον εκνευρίζουν αλλά και όσα τον ευφραίνουν, τον ικανοποιούν, τον κάνουν να χαίρεται.

Να ακουστεί το κλάμα και το γέλιο του.

Η λύπη και η χαρά του.

Οπως όμως όλοι ξέρουμε ένας Αιγινιώτης δεν έχει και πολλούς λόγους να είναι χαρούμενος.