Τα Διόδια και οι εκπρόσωποι του υπουργού

Ντρέπομαι κατ’ αρχήν, γιατί υποτιμούν την νοημοσύνη μου και την νοημοσύνη των συμπολιτών μου.
Ντρέπομαι, γιατί μου λένε ψέματα. H μισή αλήθεια είναι ολόκληρο ψέμα και μάλιστα, λόγω της «τεχνικής» του, χειρότερο.
Ντρέπομαι για τους εκπροσώπους μου.
Ντρέπομαι, γιατί θα πρέπει για ακόμη μια φορά να (ξανα)κάνω νηπιακούς υπολογισμούς και συλλογισμούς (τέτοιοι χρειάζονται), για να αποδείξω τα αυτονόητα.
Έκαναν λοιπόν μια κομματική σύναξη, φροντίζοντας να μην συμμετέχουν όσοι πιθανόν θα τους χαλούσαν το σκηνικό και τελικά μας ανακοίνωσαν πανηγυρικά, ότι τελικά λάθος κάναμε και ανησυχούσαμε, γιατί όχι μόνο δεν θα υποχρεωθούμε να πληρώσουμε παραπάνω, αλλά απεναντίας μας συμφέρει να γίνουν τα διόδια, γιατί θα πληρώνουμε λιγότερο!
Αποσιώπησαν όμως, ότι το ποσό που ανακοίνωσαν περιχαρείς ότι θα πληρώνουμε, αφορά 3-4 χρόνια, μέχρι την ολοκλήρωση του έργου και στη συνέχεια θα πληρώνουμε 60% περισσότερο (βάση υπολογισμού 4 λεπτά / χλμ. αντί 2,5 λεπτά / χλμ που είναι τώρα) + τον πληθωρισμό φυσικά. Για να μην υποπέσει κάποιος σε λάθος υπολογισμούς, να αναφέρω απλά, πως η σύμβαση με την Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου, προβλέπει στην πρώτη περίοδο μέχρι την κατασκευή του έργου, βάση υπολογισμού τα 2,5 ευρολεπτά ανά χιλιόμετρο και στη συνέχεια, μετά την ολοκλήρωση του έργου, 4 λεπτά ανά χιλιόμετρο. Οι τιμές αυτές όμως, είναι τιμές 1-1-2003 όπου προστίθεται ο ετήσιος πληθωρισμός και στο τέλος προστίθεται επιπλέον και 19% ΦΠΑ. Επομένως οι τιμές, όταν ολοκληρωθεί το έργο, θα πλησιάσουν τα 7 λεπτά ανα χιλιόμετρο (τελική τιμή)
Για να το πούμε ακόμη μια φορά, τα διόδια στο Αιγίνιο αν λειτουργήσουν θα κοστίζουν, όπως δηλώνουν, σήμερα 1,30 Ευρώ ανά διέλευση. Σε 3-4 χρόνια όμως που θα ολοκληρωθεί το έργο θα κοστίζουν 2,10 συν τον πληθωρισμό των ετών μέχρι τότε, δηλαδή καλώς εχόντων των πραγμάτων 2,30 ευρώ ανά διέλευση.
Δεν μας εξήγησαν επίσης, με ποιο τρόπο υπολογίζουν ότι τα διόδια των Μαλγάρων θα γίνουν 1 ευρώ. Είναι άραγε αυτό απόφαση με υπουργική βούλα ή υπολογίζεται με κάποιο αντικειμενικό τρόπο με βάση τις χιλιομετρικές αποστάσεις, όπως και στον Αυτοκινητόδρομο Αιγαίου. Αν λοιπόν υπολογίζεται με βάση τις χιλιομετρικές αποστάσεις και εάν υποθέσουμε, ότι πράγματι θα κατασκευαστούν διόδια στην Κουλούρα Ημαθίας (διότι τώρα πια μιλάμε για την Εγνατία οδό και τα διόδιά της), τότε με δεδομένο ότι η απόσταση Μαλγάρων – Κουλούρας είναι 38 χιλιόμετρα επομένως τα 19 από αυτά θα εισπράττονται από τα Μάλγαρα. Αν θέσουμε ως βόρειο άκρο υπολογισμού το σημείο όπου η Εγνατία εισέρχεται από βόρεια στην Ν.Ε.Ο. (στο Γαλλικό) προσθέτουμε ακόμη 14 χιλιόμετρα. Είναι προφανώς αδύνατον να μπουν διόδια σε απόσταση που θα περιορίσει τα 14 χιλιόμετρα του υπολογισμού μας. Επομένως 19 + 14 = 33 χιλιόμετρα (τουλάχιστον) που με τις τιμές υπολογισμού της Αυτοκινητόδρομος Αιγαίου μας δίνει τιμή περίπου 2,30 € μετά από 4 χρόνια (τουλάχιστον). Αλλά και αν υπολογίσουμε, ότι τα Μάλγαρα μπαίνουν, όχι με τους υπολογισμούς της Εγνατίας οδού, αλλά για τη διαδρομή από το Κλειδί μέχρι τη Θεσσαλονίκη, πάλι το ίδιο περίπου ποσό θα προέκυπτε.
Αν πάλι πρόκειται για «αυτοκρατορική» απόφαση, χωρίς υπολογισμούς, όρους και προϋποθέσεις, τότε θα πρέπει να ερωτηθεί ο πρωθυπουργός, εάν δικαιούται κάποιος υπουργός του, να αποφασίζει μόνος του, χαριστικές πράξεις προς εταιρείες (γιατι περι αυτού πρόκειται), η ακόμη και προς τους πολίτες και να ζημιώνει έτσι το δημόσιο.
Η υπόθεση των διοδίων, είναι μια αδικαιολόγητη υπόθεση. Δεν αντέχει σε καμία κριτική, σε καμιά λογική. Γι’ αυτό και καταφεύγουν σε ψέματα και παραπληροφόρηση. Γι’ αυτό δεν έχουμε καμιά γραπτή δέσμευση.
Έτσι κι αλλιώς, όπως φαίνεται, μέχρι τις εκλογές δεν θα ισχύσει τίποτε από τα παραπάνω, γιατί δεν θα έχουν λειτουργήσει τα Διόδια στο Αιγίνιο. Στη συνέχεια, αν δεν εκλεγεί η Νέα Δημοκρατία, κάτι που φαίνεται να έχει πια σοβαρές πιθανότητες, θα βγει ο πρώην ΠΕΧΩΔΕ και όλοι του κόμματός του και θα λένε πως «εμείς θα μειώναμε τα διόδια ενώ το ΠΑΣΟΚ δεν το κάνει». Αν εκλεγεί ξανά η Ν.Δ., ο κ. Σουφλιάς θα είναι μάλλον απίθανο να συνεχίσει στο ΥΠΕΧΩΔΕ, οπότε ο νέος Υπουργός θα δηλώσει πως δεν υπάρχει καμία τέτοια δέσμευση, διότι τα λόγια πετούν και φεύγουν.
Λυπάμαι, γιατί αναγκαζόμαστε να συζητάμε εδώ και πολύ καιρό, για κάτι που είναι προφανές.
Λυπάμαι επίσης, διότι οι εκπρόσωποί μου εκτίθενται ανεπανόρθωτα και διακινδυνεύουν τη σοβαρότητα και το κύρος τους, υπηρετώντας το στενό κομματικό τους συμφέρον, υπονομεύοντας συγχρόνως, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το συμφέρον του τόπου τους και των πολιτών που εκπροσωπούν. Οι πολίτες της Πιερίας θα ήταν πολύ περήφανοι, αν έβλεπαν του εκπροσώπους τους να υπερασπίζονται με πυγμή το δίκιο της Πιερίας, αδιαφορώντας για κόμματα, υπουργούς και πρωθυπουργούς,, αντί να βλέπουν ανθρώπους που υποκύπτουν στην υπουργική γραμμή και τελικά να μετατρέπονται από εκπρόσωποι της Πιερίας, σε εκπρόσωποι του υπουργού στην Πιερία.
Κύριοι βουλευτές και λοιποί παράγοντες, που είχατε τη συνάντηση μαζί του, ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ κ. Σουφλιάς σήμερα είναι υπουργός (εκτιμώ με καθόλου περισσότερες δυνατότητες από εσάς) και αύριο μπορεί να είναι πρωθυπουργός, υπουργός ή βουλευτής της αντιπολίτευσης ή τίποτε. Εσείς όμως, θα είστε πάντα Πιεριείς και θα συναντάτε καθημερινά του συμπολίτες σας. Τι θα τους λέτε τότε; Μας κορόιδεψαν; Θα δικαιούστε άραγε μια τέτοια δικαιολογία;

Οι πληγές του Αη Νικόλα

«Μάτωσε» η ψυχή μου όταν αντίκρισα την καταστροφή που έγινε στο δρόμο για το ξωκλήσι του Αη Νικόλα. Μια απολύτως αναίτια καταστροφή στην ομορφότερη τοποθεσία του Αιγινίου. Μια καταστροφή, για την οποία δυστυχώς υπεύθυνοι είναι αυτοί που έχουν αναλάβει, μεταξύ άλλων, να προστατεύσουν το Αιγίνιο και το περιβάλλον του.

Το ομορφότερο τμήμα του Αιγινίου, μια μικρή κοιλάδα έκτασης περίπου 800 στρεμμάτων, που απέμεινε ανέγγιχτη από το χρόνο λόγω της χαμηλής παραγωγικότητας και των μικρών αγροτεμαχίων, όπου δε μπορούν να γίνουν εντατικές καλλιέργειες, λαβώθηκε ανεπανόρθωτα από τα μαχαίρια του τεράστιου ερπυστριοφόρου μηχανήματος, που κλήθηκε από το Δήμο για να κάνει διαπλάτυνση του όμορφου, ήσυχου, αγροτικού δρόμου, που εξυπηρετούσε απόλυτα την περιοχή. Ο δρόμος διαπλατύνθηκε σε πλάτος αυτοκινητόδρομου, μπαζώνοντας συγχρόνως μεγάλο τμήμα του παρακείμενου ρέματος και καταστρέφοντας δεκάδες δέντρα, που φιλοξενούν τους καλύτερους ιπτάμενους «τραγουδιστές» της περιοχής.

Μια πεζοπορική ή ποδηλατική βόλτα στην περιοχή αυτή, με την πανδαισία κελαηδισμάτων, τη χορταστική μυρωδιά της παρθένας φύσης, με την πλούσια βλάστηση και μακριά από τους ήχους του πολιτισμού, ήταν αρκετή στον επισκέπτη ώστε να ξεχάσει κάθε έγνοια και να χαρεί τη ζωή.

Η περιοχή αυτή, έπρεπε και πρέπει ακόμα, να κηρυχτεί ως περιοχή ιδιαίτερου κάλους για το Αιγίνιο και να επιτρέπονται μόνο ήπιες δραστηριότητες, ώστε να συνεχίσει να αποτελεί χώρο ξεκούρασης και αναψυχής.

Σήμερα ο άνθρωπος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να υπάρξει ποιότητα ζωής σε ένα κατεστραμμένο περιβάλλον και έτσι, ήδη, πολλές οικογένειες, συνήθως υψηλών εισοδημάτων και μόρφωσης, επιλέγουν να κατοικήσουν σε περιοχές που προσφέρουν επαφή με τη φύση και ό,τι αυτή προσφέρει, όταν είναι προστατευμένη.

Το Αιγίνιο θα μπορούσε να γίνει χώρος υποδοχής τέτοιων κατοίκων. εξασφαλίζοντας παράλληλα την ποιότητα ζωής των δημοτών του, αν αξιοποιούσε όπως έπρεπε τα ανεκτίμητα προτερήματα που διαθέτει, την πανέμορφη παραποτάμια περιοχή στον Αλιάκμονα, μήκους πολλών χιλιομέτρων, έναν από τους σημαντικότερους υγροβιότοπους στην Ελλάδα στο δέλτα του ίδιου ποταμού, την περιοχή Αη Νικόλα και το δάσος του Καταχά. Όλα αυτά σε συνδυασμό με την εξαιρετική γεωγραφική θέση που κατέχει, κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα, δημιουργούν ένα ισχυρό πλεονέκτημα για ισχυρή «ήπια» ανάπτυξη. Ανάπτυξη, όχι με βιομηχανίες που ρυπαίνουν, αλλά με κατοικία υψηλών προδιαγραφών και υπηρεσίες.

Δεκαετίες πια, το Αιγίνιο βαδίζει, ή μάλλον στέκεται, στο σκοτάδι της υπανάπτυξης και της απραξίας χωρίς κανένα σαφή στόχο. Χωρίς κανένα όραμα. Χωρίς καμιά δράση.

Ηγεσίες, που δεν κατανοούν τη σημασία της προστασίας τους περιβάλλοντος σήμερα, δεν έχουν καμία θέση πια, όχι μόνο σε δημόσιους οργανισμούς, αλλά ούτε και σε σύγχρονης αντίληψης ιδιωτικές εταιρείες.

Σήμερα, ίσως δεν είναι ακόμη αργά. Ας δούμε ξανά την κατεύθυνση και τη μορφή που θέλουμε για το αυριανό Αιγίνιο. Να ξαναδούμε τα πλεονεκτήματά του, να ξαναθέσουμε στόχους και να παλέψουμε για κάτι καινούριο, ελπιδοφόρο, όμορφο για μας και τα παιδιά μας.

Κλείνοντας αυτή την παρέμβαση, θα ήθελα να κάνω έκκληση προς τους διοικούντες το Δήμο ζητώντας, μετά τη ζημιά που έγινε στο Αη Νικόλα, ας μην ολοκληρώσουν την καταστροφική αυτή επέμβαση διαστρώνοντας ασφαλτικό σύντριμμα όπως προγραμματίζουν. Ας αφήσουμε τη φύση να γιατρέψει τις πληγές της και ας είμαστε σίγουροι πως θα μας ανταμείψει.